donderdag 22 december 2011

Kerst



De laatste werkdag voor de kerstvakantie (al hoop ik dat veel mensen nu al verlof hebben genomen zodat ik straks niet teveel files heb). Tot nu toe heb ik nog niet veel gemerkt van de kerstsfeer. Nog geen kerstshopping gedaan, bijvoorbeeld. Of zwijmelend voor de kerstboon gezeten met een tas chocomelk of thee. En sloffen. Maar dat komt wel. Nog even doordoen en alles wegspoelen met een glaasje bubbels. 

Ik wil van de gelegenheid gebruik maken alle  bloglezers te bedanken voor hun views, likes en comments. En natuurlijk wens ik u allemaal prettige feesten! 

I'll be back, na de vakantie. 

woensdag 21 december 2011

Michael Tack of Barney Stinson (How I met your mother)

Via deze weg wil ik even uw hulp inroepen. Het gaat hem over het volgende. De stagiairs en medewerkers op kantoor hebben bekend dat ze vinden dat ik gelijk op Barney Stinson. Nu moet ik toegeven dat ik dit personage niet ken.

Wat heb ik al ontdekt:
* Het is een personage uit de serie 'How I met your mother'?
* Het lijkt nogal vol van zichzelf

Bij deze wil ik u oproepen mij te laten weten in hoeverre ik dit moet zien als een compliment of als een belediging. Of als er nog andere weetjes zijn over Barney Stinson, dan mag je die ook altijd doorgeven. Ik kan er maar uit leren.


dinsdag 20 december 2011

Begrip voor de staking, niet voor het ACV

Ik heb de indruk dat ik de enige ben in mijn kennissenkring die een minimum aan begrip kan opbrengen voor de stakers van morgen. Heel vaak stellen we vast in bedrijven dat een relatief kleine verandering voor heel wat commotie kan zorgen. Denkt u maar eens aan de consternatie bij uw collega's als er een nieuwe versie van Windows of het officepakket wordt geïnstalleerd. Of als de takenpakketten een beetje worden herschikt. Of als er een collega opeens leidinggevende van het team wordt. Of als er in de refter vanaf nu alleen maar broodjes en koude schotels worden geserveerd en niet langer warme gerechten... Mensen houden over het algemeen nu eenmaal niet van verandering (u kent misschien de boutade: De enige mens die op verandering zit te wachten is een baby met een natte luier). 

Als je het zo bekijkt, vind ik het helemaal niet zo onbegrijpelijk dat men grijpt naar actiemiddelen om hun verzet tegen de ingrijpende plannen (wat de pensioenshervorming toch is) te laten horen. Daarmee keur ik de staking niet goed of niet af, ik begrijp het gewoon.

Wat ik niet begrijp, zijn de aanvallen van het ACV tegen de zelfstandigen. Tijdens een Radio interview zei Marc Leemans dat ze het geld moesten gaan zoeken waar het zat, bij de zelfstandigen. Ik viel even van mijn stoel, maar dacht dat hij zich in het heetst van de strijd even had versproken. Maar het blijkt veel meer te zijn dan een 'slip of the tongue'. Het maakt deel uit van de strategie van het ACV om de zelfstandigen aan te vallen. Neemt u maat een kijkje op de site 'de gevolgen'. Daar ziet u de gevolgen voor allerlei groepen mensen. Zo ook voor zelfstandigen. De toon waarop er over zelfstandigen wordt gesproken vind ik ongepast. Ze worden afgeschilderd als belastingsontduikers die leven op de kap van de werknemers.

Wel, u schiet op de verkeerde. Als we uit deze crisis willen geraken, moeten we er allemaal voor gaan, zelfstandigen én loontrekkenden. Deze communicatie van het ACV is dan ook volledig ongepast vind ik.

Ter info, beste ACV, gisteren ging ik naar de boekhouder. Daar legde hij uit dat ik van de 100 euro brutoloon die ik me uitkeer, ik net iets meer dan 40 euro over houd.

Zo, en nu aan de slag (ik toch).

maandag 19 december 2011

Flashback

Ik ben een beetje zenuwachtig. Ik heb deze middag een afspraak met mijn boekhouder. Dat voelt voor mij als een leerling die na de lesuren naar de directeur moet. Ik verwacht me aan een preek, niet omdat ik dingen doe die niet mogen (in tegendeel: ik recupereer veel te weinig kosten om een goede Belg te zijn omdat ik het gewoon ontzie), maar omwille van mijn slordigheid. Ik weet nu al wat ik zal mogen horen: 'Dag Michael, ik heb hier een lijstje met alle ontbrekende documenten. Ik mis heel wat facturen van aankopen, loonstroken en bankuitreksels. Kan je eens kijken of je die nog ergens hebt liggen?'. Ik zal dan van ja knikken en met loden schoenen naar huis gaan, vloekend op die 'f*cking administratie'. Slechtgezind smijt ik me dan weer op mijn werk. Na een half uur zit ik dan nog meer te vloeken, want ik vraag me dan af 'waarom doe ik dit allemaal? Ik verdien veel meer met ticketjes verzamelen dan met nieuwe projecten uit te voeren'. Gevolg is dan dat ik steeds slechtgezinder zit te werken tot ik vanavond de dag eindig met een bezoekje aan de site Vacature.com met het vaste voornemen om terug gewoon in loondienst te gaan in plaats van verder zelfstandige te zijn. Aangezien ik dan geen enkele job vind die leuker is dan mijn huidige job, ga ik dan maar slapen, gevangen in een catch 22. Morgen word ik dan wakker, is het allemaal bezonken, slik ik even, leg mezelf uit dat ik niet meer tijd zal steken in de administratie en wel meer zal betalen aan de boekhouder. En om de boekhouder te betalen, moet ik dan terug aan het werk. Voila, van motivatie gesproken. Ge kunt maar beter voorbereid zijn op de dag die komt. PS: Het fotooke is van BDO omdat zij mijn boekhouders zijn. Ter compensatie van het feit dat ik hen als boosdoeners voorstel (wat eigenlijk onterecht is omdat ze steeds heel vriendelijk en professioneel zijn; de oorzaak van de ellende is mijn slordigheid), maak ik een beetje reclame voor hen.;-)

zondag 18 december 2011

Op de filmset

Dit weekend hebben we opnieuw een filmdag gehad. Af en toe hebben we zo'n filmdag omdat we bij sommige van onze testen die we ontwikkelen, filmpjes gebruiken. Dat heeft verschillende voordelen (leuker om af te leggen voor de kandidaat, minder invloed van het niveau van taalbeheersing, non verbaal gedrag kan je mee opnemen, moderner imago van de werkgever, etc.). Wie over deze testen meer wil weten, moet maar eens zoeken op 'Video based situational judgement testing'.

Steeds opnieuw ben ik onder de indruk van het aantal mensen dat meewerkt aan zo'n project: Naast de regisseur is er ook de cameraman, geluidsman, schminkster, regie-assistente, 6 acteurs, 2 mensen van Adforum, 1 opdrachtgever en dan nog 1 'logistiek verantwoordelijke' (een medewerker van het bedrijf waar de filmpjes worden gemaakt die ons de nodige attributen kan bezorgen).

Veel mensen denken dat het opnemen van deze filmpjes een glamoureus, blits gebeuren is. Wel, ik moet u ontgoochelen. Het grootste deel van de dag bestaat uit wachten. Jawel, wachten. Terwijl het decor wordt opgebouwd, terwijl het licht wordt geregeld, terwijl het geluid wordt getest, terwijl het optimale camerastandpunt wordt gezocht, etc.

Misschien lijkt dat een beetje over the top. Maar dat is het niet, denk ik. Als we het niet zo professioneel aanpakken, dan bestaat het resultaat uit houterige filmpjes. Zo van het genre van de instructiefilmpjes uit de jaren 80. En geef toe, dat zijn dingen die we de wereld willen besparen.

donderdag 15 december 2011

Zwak voor de maand december

Midden december is het nu. Ongeveer even ver van Sinterklaas als van Kerstmis. Ik geef bij deze openlijk toe dat ik eigenlijk best wel hou van de decembermaand. Hoe ouder ik word, hoe leuker ik het eigenlijk vind (da's al een tweede verwijzing in de blog naar mijn ouderdom deze week. Nog wat vroeg voor een midlife nochtans).
De stad is mooi verlicht, er worden cadeautjes uitgewisseld, wie niet in verlof is, heeft op het eind van het jaar toch minstens een beetje het vakantiegevoel, ... .

Ik weet natuurlijk ook dat december voor de meeste mensen een heel drukke maand is op het werk, dat de studenten examens hebben (of minstens blok), dat er cadeautjesstress is, dat het een commercieel gedoe is, enzo, maar toch... Het heeft wel iets.

Misschien word ik gewoon niet alleen ouder maar ook meliger.

DISCLAIMER (ter attentie van Eva van Adforum): Deze blog wordt geschreven in persoonlijke naam. Deze waardering van het kerstfeest is hyperindividueel, momentaan en bijlange geen stabiele trek. In die zin impliceert deze bekentenis op geen enkele manier een goedkeuring van het verzoek van medewerksters van Duitse nationaliteit om Kerstmuziek op te zetten op het werk (inclusief kerstfeestje). Met 'kerstmuziek' wordt in het voorgaande verwezen naar alle soorten en varianten van wat over het algemeen gedefineerd kan worden door kerstmarktpubliek als 'kerstmuziek'. In het bijzonder is er geen enkele goedkeuring af te leiden uit bovenstaand blogbericht voor alle Duitse schlager kerstmuziek en hun Vlaamse varianten. In het kader van de wetgeving rond veiligheid en welzijn op het werk, is het niet toegelaten de kerst CD van Jo Vally binnen te brengen binnen de bedrijfsgebouwen van Adforum.

woensdag 14 december 2011

Waardig ouder worden



Misschien heeft u net als ik het geluk een relatie te hebben met iemand die verslingerd is aan het trekken van foto's. Veel foto's (net geen 20 000 tot nu toe in het jaar 2011). Een van de vele voordelen van zo'n relatie is dat het leven van uzelf en uw kinderen bijzonder goed gedocumenteerd is. Nu ja, voordeel. Als het over uw kinderen gaat, is dat natuurlijk zeer leuk. Maar als het over jezelf gaat, is het wel een beetje confronterend. Mocht ik willen, kan ik dag voor dag mijn eigen verouderingsproces reconstrueren met al die foto's. Ik bedoel maar: vele dingen veranderen (lang haar, kort haar; dikker, dunner; mooi gekleed, slecht gekleed; vrolijk, viesgezind; ...), maar één constante is er wel, je wordt steeds alleen maar ouder.

Er is een tijd geweest dat ik er naar uitkeek om er ouder uit te zien, vooral omdat dat professioneel een aantal voordelen oplevert (rust, wijsheid, ervaring, enz). Maar nu de eerste grijze haren meer en meer zichtbaar worden en de rimpels dieper, is het toch niet zo leuk. Vooral na een korte nacht is het geen zicht.

Misschien moet ik eens een fotoalbum maken met een ander thema dan 'vakantie 2010', 'Weekend Center Parcs', 'de feestdagen in familie', etc., namelijk 'Chroniek van een aangekondigde aftakeling'.

Voor de rest alles ok, hoor. Gewoon even moeilijke ochtend.

Een fijne werkdag toegewenst voor de rest.

dinsdag 13 december 2011

Luik

5 doden, 122 gewonden. Nordin Amrani, een dolle schutter, heeft lelijk huis gehouden in Luik. Je kan je onmogelijk voorstellen dat je zelf betrokken geraakt in zo'n voorval. Toch vind ik dat het gisteren akelig dichtbij is gekomen. Niet (alleen) omdat het zich in België heeft voorgedaan, maar vooral omwille van de herkenbaarheid van het 'decor'. Op de foto's zag je hoe de politiemannen met getrokken wapens door de winkelstraten 'slopen', op zoek naar de schutter en mogelijke trawanten. Die ontplooiing van de politiemacht kennen we uit de Hollywoodfilms. Alleen is de achtergrond daar niet de gekende 'C&A' of de glühweinstalletjes op de kerstmarkt. In Luik wel.

Doordat alle winkelstraten tegenwoordig op elkaar lijken omdat telkens dezelfde ketens er een filiaal hebben en alle kerstmarkten bestaan uit dezelfde kerststalletjes, was het zo herkenbaar. Had men er niet bij verteld dat het zich in Luik voor deed, dan hadden we niet geweten waar het was gebeurd. 300 km of 300 m van huis. Griezelig toch wel een beetje.

zondag 11 december 2011

De Pedagogische Tik

In een van de voorbije uitgaven van het onderwijsmagazine 'Klasse', las ik de resultaten van een poll met als thema 'de pedagogische tik'. Maar liefst 3/4 van de respondenten vindt het best ok om kinderen een 'pedagogische tik' te geven. 1/4 vond dat niet. Ik viel bijna van mijn stoel. Niet letterlijk, gelukkig, want 'Klasse' is bij ons toiletlectuur.

Toevallig zagen we een week of 3 geleden hoe een vriendje van C een 'pedagogische tik' kreeg van zijn papa. Ik was er danig van aangedaan. C ook ('X moet wel héél erg stout geweest zijn, hé Papa'). Ik ging er van uit dat het een geïsoleerd voorval was. Maar nu blijkt dat er veel meer mensen voor dan tegen het uitdelen van 'pedagogische tikken' zijn.

Ik polste dit weekend ook eens bij de bezoekende bevriende koppels over hun visie hieromtrent. Bleek dat ook zij hevige voorstanders zijn van de 'tik'. 'Als ze stout zijn, moet je ze eens kunnen doen schrikken. Gewoon eventjes kordaat optreden'.

Blijkbaar is die strijd gestreden. Alle bekende argumenten tegen 'de tik' (principieel geen geweld gebruiken, fysieke overmacht niet gebruiken, etc.) klinken tegenwoordig geitewollesokkerig en flauw. En ik identificeer me helemaal niet met van die groene softies.

Toch voelt het uitdelen van een 'pedagogische tik' fout. Want waarom zou ik mijn vrouw geen tik geven, 'gewoon om haar even te doen schrikken'? Dat doe je toch ook niet? Of heb ik weer een maatschappelijke evolutie gemist?

Vriendenbezoek en bloggen

Gisteren waren er vrienden op bezoek voor de brunch (interessante formule voor koppels met kleine kinderen die de koffie-met-taart-leeftijd nog niet hebben bereikt). Nog geen minuut waren ze binnen en een pertinente vraag werd al gesteld: 'Ben je van plan om over ons bezoek te bloggen? Het is om te weten of we een beetje moeten opletten met wat ze zeggen of doen. Wij durven elkaar ook al eens 'mama' en 'papa' te noemen.' Daarmee verwezen ze naar een ander blogje dat ik schreef over andere vrienden die elkaar zo aanspreken.

Toen ik antwoordde dat ik niet over hen zou bloggen, waren ze toch een beetje teleurgesteld. 'Ach, zijn wij dan niet zo interessant misschien? Wij zijn niet zo boeiend als uw andere vrienden, precies...'.

Tricky one. Als ik niet over hun bezoek blog, voelen ze zich oninteressant; als ik wel over hen blog, zullen ze zich bij hun volgende bezoeken op hun ongemak en geremd voelen.

Daarom dit compromis: Ik blog vandaag niet over hun bezoek, maar morgen wel. Om u al wat te kunnen voorbereiden, licht ik nu al een tipje van de sluier: Het thema zal zijn: 'De pedagogische tik.'.

donderdag 8 december 2011

Betuttelende verdediging van Maggie De Block

Aan de toog en op internet circuleren heel wat grapjes over onze nieuwe staatssecretaris Maggie De Block. Aanleiding is haar overgewicht. Het duurde niet lang of mensen begonnen hier tegen te protesteren. Men vindt die grapjes ongepast want:
1) We moeten haar beoordelen op haar daden, niet op haar uiterlijk
2) Het is een verdoken vorm van sexisme want vrouwen worden veel sneller en harder aangepakt op hun uiterlijk dan mannen.
De twee lijnen van argumentatie komen samen in dit opiniestuk van een redactrice van De Morgen. Ik ben niet akkoord met die visie. Meer zelfs, ik denk dat het betuttelend is tegenover vrouwen.
Ten eerste moeten we haar natuurlijk beoordelen op haar daden en niet op haar uiterlijk. Maar grapjes maken over iemands uiterlijk staat een oordeel over iemands daden niet in de weg. Zo heb ik al heel vaak mannelijke collega's gehad die (eerder) klein zijn. Natuurlijk wordt daar al eens mee gelachen. Maar dat weegt nooit door in iemands evaluatie. Dat zou ronduit dom zijn.
Ten tweede is het niet zo dat er enkel of eerder over vrouwen hun uiterlijk grapjes worden gemaakt. Caroline Gennez en Inge Vervotte waren al een eindje actief toen de grapjes over hen opdoken. Dat is niet anders geweest bij Freddy Willockx (ogen), Guy Verhofstadt (tanden), Jean Luc Dehaene (gewicht), Pieter De Crem (zogenaamde 'poedelkapsel'), etc.

Door dergelijke opiniestukken waarbij goed bedoeld de verdediging wordt opgenomen van Maggie De Block, wordt eigenlijk de boodschap meegegeven: Mannen zijn dan misschien wel sterk genoeg om hiermee om te kunnen (ze hebben trouwens geen keuze), Maggie De Block kan hier niet alleen mee om en verdient een speciale behandeling.

Die betutteling doet net af van de kwaliteiten van Maggie De Block.




dinsdag 6 december 2011

Retraite

Vandaag doen we met Adforum aan de professionele vorm van 'retraite', zijnde teambuilding. We nemen even afstand van de dagelijkse rush, onderzoeken de manier waarop we werken en bekijken we hoe we de onderlinge samenwerken verder kunnen optimaliseren.

Zoiets is natuurlijk een risico. Als het tegenvalt, heeft iedereen tijd verloren en vertrekt dit gefrustreerd. Als het meevalt, heeft iedereen nieuwe energie en goede ideeën om er terug tegenaan te gaan.

Spannend.

Zoals dat hoort in een goede teambuilding, ga je dan ook best even fysiek op verplaatsing (naar Gent). Ervaring leert dat het niet steeds even eenvoudig is om bij zo'n evenementen een blogje te schrijven. Daarom nu al even aankondigen dat er morgen geen blogje zal worden gepost.

maandag 5 december 2011

Mooi moment: Vrouwen aan de macht!

Gisteren kon je er niet naast kijken. Op zowat alle nieuwssites en de journaals op televisie werden de beelden getoond van de Italiaanse minister van Sociale Zaken Elsa Fornero. Bij het aankondigen van een aantal besparingsmaatregelen, stokte haar stem en moest ze zelfs een traantje laten. Ze had het erg moeilijk om de bevolking bijkomende offers te vragen.

Het filmpje kan je hier herbekijken.

Je moet geen financieel technisch expert zijn om te weten dat er in gans Europa moet worden bespaard. Daar kunnen we niet van onder. Maar 'besparen' is geen abstracte oefening. Zwaar besparen heeft ingrijpende gevolgen voor veel mensen. Hoe jammer het ook is, daar kunnen we niet van onder. Wat een opluchting dat een beleidsmaker dit voluit lijkt te beseffen. Wat een verademing te merken dat die dame de noodzaak van de besparingen voelt, maar toch slechts met enige schroom de maatregelen uitvaardigt.

Wat een contrast met de brulboeien die staan te roepen dat er steeds meer moet bespaard worden, zonder dat ze ook nog maar even lijken stil te staan met de gevolgen voor de mensen. Financieel-technisch hebben ze misschien gelijk, ze lijken zoveel minder geloofwaardig nu Elsa Fornero heeft getoond hoe het kan.

Vrouwen aan de macht!

zondag 4 december 2011

Kimi Raikkonen: Ouderwetse heroïek

Vorige week werd aangekondigd dat Kimi Raikkonen terugkeert naar de Formule 1. Raikkonen is niet de coureur met de meeste overwinningen in zijn loopbaan. Hij is één keer wereldkampioen geweest. Niet slecht natuurlijk, maar lang geen Schumacher. Toch is mijn sympathie oneindig voor groter voor Raikkonen dan voor vele andere coureurs. Eigenlijk dan voor vele sporters in het algemeen.

Kimi Raikkonen is een held. Een held in de archetypische vorm. Hij geraakt zelden of nooit opgewonden, lijkt het begrip stress niet te kennen, werkt keihard en zegt geen woord teveel. Niet voor niets wordt hij 'The Iceman' genoemd.

Ouderwetse heroïek waarin wielrenners kunnen terugvinden wat ze met Tom Boonen verloren.



donderdag 1 december 2011

Sexpartners, handtassen en sociale wenselijkheid

Ik herinner me nog goed dat ik heel vaak het volgende onderzoek heb moeten bespreken als monitor aan de unief:

Via een vragenlijstonderzoek werden respondenten gevraagd aan te geven hoeveel sexpartners zij tot op dat moment hebben gehad. Uit het onderzoek bleek een gigantisch verschil te bestaan tussen de vrouwen en de mannen in de zin dat mannen aangeven veel meer partners te hebben gehad dan vrouwen. Dat betekende dat ofwel een van de twee partijen loof ofwel dat er een aantal vrouwen bandwerk verrichtten.

Daarom heeft men de vraag opnieuw gesteld, maar deze keer werden de mensen gevraagd mondeling te antwoorden en werden ze aan de leugendetector gehangen. Resultaat: Het aantal sexpartners van de vrouwen ging spectaculair omhoog.

Dit is een klassiek voorbeeld van de sociale wenselijkheid: Ookal wordt er anoniem bevraagd, toch durven de respondenten de waarheid niet te zeggen omwille van schrik voor stigma's etc.

Wat blijkt nu? Naar mijn aanleiding van mijn blogje van gisteren postten een aantal mensen hoeveel paar schoenen ze hebben (en mij daarmee in de problemen brachten, maar soit). Maar uit 'live' en telefonische contacten met een aantal van die mensen, blijkt dat men in het echt nog meer schoenen heeft (maar nu naar beneden heeft afgerond). Tssss.

Weest u niet ongerust, dames. Bij deze wil ik u graag oproepen om te posten hoeveel handtassen u heeft. En wees gerust eerlijk! Want ik wil Silvie graag stimuleren om nog een handtas te kopen. Want die van nu is zeer praktisch ('groot en stevig, ideaal voor mijn fototoestel'), maar echt niet mooi. Geef toe, wat heeft het voor zin om veel aandacht aan je kledij te schenken en dan op stap te gaan met een gore tex (!) handtas?!




@ Moeder: Wees niet ongerust, hé. Voor de rest gaat het nog goed tussen Silvie en ik.